نامه 48
نامه به معاويه درباره حكميت
-
وَ مِنْ كِتاب لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز نامه های آن حضرت است
-
اِلى مُعاوِيَةَبـه معـاویه
-
فَاِنَّ الْبَغْىَ وَ الزُّورَ يُوتِغانِ بِالْمَرْءِ فى دينِهِ وَ دُنْياهُ، وَ يُبْدِيانِستم و بهتان انسان را در دین و دنیایش رسوا و انگشت نما می کند، و عیب و نقصش
-
خَلَلَهُ عِنْدَ مَنْ يَعيبُهُ. وَ قَدْ عَلِمْتَ اَنَّكَ غَيْرُ مُدرِك ما قُضِىَ فَواتُهُ.را نزد عیبجویان آشکار می نماید. تومی دانی آنچه از دستت رفته به دست نخواهی آورد (خون عثمان).
-
وَ قَدْ رامَ اَقْوامٌ اَمْراً بِغَيْرِ الْحَقِّ فَتَاَوَّلُوا عَلَى اللّهِ فَاَكْذَبَهُمْ.اقوامی کاری را به ناحق قصد کردند و به تأویل حکم حق دست زدند، خداوند هم آنان را تکذیب کرد.
-
فَاحْذَرْ يَوْماً يَغْتَبِطُ فيهِ مَنْ اَحْمَدَ عاقِبَةَ عَمَلِهِ، وَ يَنْدَمُ مَنْ اَمْكَنَپس برحذر باش از روزی که مسرور می گردد کسی که عاقبت کارش را نیکو یافته، و پشیمان شود آن که
-
الشَّيْطانَ مِنْ قِيادِهِ فَلَمْ يُجاذِبْهُ. وَ قَدْ دَعَوْتَنا اِلى حُكْمِ الْقُرْآنِعنانش را به شیطان داده و به دفعش برنخاسته. تو ما را به حکم قرآن خواندی
-
وَ لَسْتَ مِنْ اَهْلِهِ، وَ لَسْنا اِيّاكَ اَجَبْنا وَلكِنّا اَجَبْنَا الْقُرْآنَ فى حُكْمِهِ.در حالی که اهل قرآن نیستی، و ما هم جواب تو را ندادیم، بلکه حکم قرآن را پذیرفتیم.
-
وَالسَّلامُ.والســـلام .